پرتوقعی عیب کمی نیست! همین یک ایراد کلی کافیست تا هیچ چیز به مذاقت خوش نیاید و اوضاع به کامت نباشد!! پرتوقع که باشی دلت می خواهد که هر کسی طبق توقعی که داری با تو رفتار کند و اگر نکند دلگیر می شوی!! پرتوقع که باشی نسبت به زمین و زمان شاکی می شوی که چرا بر مدار خواسته هایت نچرخیده است !! پرتوقع که باشی دلت چیزهایی می خواهد که ندارد .. زود سرخورده می شود و بی طاقت ...

حالا گاهی خیال می کنم که من هم پر توقعم و این پرتوقعی ها است که باعث می شود از دوستانم دل گیر شوم..اینکه در راه دوستی دل می سپارم عیب کمی نیست که پرتوقعی هم بر آن اضافه می شود و عیب در عیب می شود...نقص هایم یک دیگر را تکمیل می کنند تا برسم به جایی که از خودم و دنیای پیرامونم خستگی اش بماند برای من..

سال ها پیش اگر دوستانم را انجور که دلم می خواست نمی یافتم راحت کنارشان می گذاشتم .. ایستادگی نمی کردم و با کوله باری از تشویش دوستم را به زمان می سپردم... رهایش می کردم تا ان جور که دلش می خواهد زندگی کند...

بعدها تصمیم گرفتم که بیشتر سعی کنم تا دوستانم را و اشتباهاتشان را هدایت کنم تا بشوند ان چیزی که می خواهم.. اشتباهات هنوز هم تحمل ناپذیر می نمود..سخت بود خطاهای دوستانم را بپذیرم ولی اینبار همان ابتدای راه رهایشان نمی کردم سعی می کردم کمکشان کنم ...ولی باز هم خسته می شدم...کوتاه می امدم و وقتی به این نتیجه می رسیدم که نمی شود دیگر تلاش نمی کردم و خودم را به دست تقدیر می سپردم...

تازگی ها فهمیده ام که دوستانم را نباید سعی کنم که تغییر بدهم باید انها را همان طور که هستند بپذیرم.. همان طور کج خلق و با رفتارهای اشتباه..انها ادم های پر اشتباهی هستند که من باید بپذیرم ...به این نتیجه رسیده ام کسی نمی تواند کسی را تغییر دهد مگر به خواست خود او...و از انجا که ادم ها گاها در برابر تغییر مقاوم هستند شکست می خورم ..نه من می شوم دوست خوب انها و نه انها ...

فقط باید ادم های ناقص را پذیرفت..ادم هایی که خیلی وقت ها اشتباه می کنند خیلی وقتها خلاف قاعده های من عمل می کنند..عقایدی جز ان چه من دارم دارند و خیلی وقت ها به کارها و رفتارهای من می خندند و به نظرشان من ادم پر اشتباه و مسخره ای می رسم...

همین چند روز پیش به این نتیجه رسیدم که گاهی باید یاد بگیرم که رها کنم ..گاهی تلاش کنم ..گاهی بایستم ..و همه ی اینها وقت معینی دارد..

دیگر دارم یاد می گیرم بی توقع باشم و وابسته نباشم...

دوستی را که چندین سال برایش تلاش کرده ام تا درخت پر ثمری گردد را نمی خشکانم...من به پای اشتباهات و بی وفایی ها و گاهی شاید بی تفاوتی های یک دوست می ایستم تا اگر روزی پایه های دوستی مان سست شد خیالم راحت باشد من هر چه توانسته ام کرده ام ..اما نشده که بشود...

چقدر ادم ها راه های کوتاه را برایم سخت می کنند ..